De geschiedenis van Avaduandië
In het begin was er nog niks, maar toen kwam er een grote ster en die ging met 1.000.000.000 km per uur maar zij stond opeens stil. Op de plek dat zij stilstond schiep zij de aarde. De aarde was een grote zee, maar opeens knalde alle landen er uit. Toch wilde de ster genaamd: Avaduandië, een speciaal land maken, dat land moest zo speciaal en mooi zijn dat het perfect was voor haar. Toen maakte ze het land Avaduandië. Het werd ook een speciaal land want het was heel vredig. Ze deed er 4 jaar over. Één keer in de vier jaar neemt ze een rustdag, op 29 februari. Avaduandië werd moe toen ze op de helft was. Daarom maakte ze twaalf hulpgoden. Ze noemde ze: Januas, god van het feest. Fenius, god van het klimaat en milieu. Marinda, godin van de wijsheid. Apreus, god van de architectuur. Meredita, godin van de vier elementen. Jutus, god van oorlog. Julamaere, godin van de liefde. Augana, godin van de schoonheid. Secteus, god van kleur. Okmuran, god van energie. Novitasa, godin van de technologie. Destomeus, god van alles wat leeft. Omdat Avaduandië zo blij was met hun hulp, vernoemde ze de maanden naar de namen van de goden.
Januas gaf een groot feest, omdat hij blij was dat hij en de andere elf goden gemaakt werden. Hij nodigde alle goden uit en als hoofdgast nodigde hij natuurlijk Avaduandië uit. Het werd een groot en gezellig feest. De goden gingen met elkaar dansen. Destomeus liep naar Avaduandië toe en vroeg haar ten dans. Avaduandië was gevleid en ging met hem dansen. De volgende morgen werd Avaduandië wakker, ze zag Destomeus aan haar bed zitten. Destomeus vroeg haar ten huwelijk. Avaduandië antwoordde dat ze graag met hem, ging trouwen. Avaduandië en Destomeus werden erg verliefd . Hun eerste kind noemde ze Manchana, godin van het vervoer. Hun tweede kind heette Dilara, godin van genezing. Hun derde kind heette Woston, god van de vulkanen en bergen. Domineus, god van woede. Vreida, godin van de hoop. Zamindië, god van de rust en ontspanning. Zofarius, god van de handel.
Elke zaterdag hadden de goden een vergadering. Op één van die vergaderingen zei Destomeus dat hij het kaal vond op aarde, er was niks, behalve aarde. Destomeus zei dat er wezens moesten komen die op hun leken, maar niet zo machtig waren als hun. Ook zei hij dat er wezens moesten komen die juist niet op hun leken. En er moesten dingen komen die mensen konden eten. En dat noemen we dan planten en bomen. Maar waar moeten die wezens dan in wonen? Vroeg Apreus. Avaduandië was het er wel mee eens dat het kaal was op aarde en ze zou haar best doen om wezens te creëren die op hun leken. Apreus dacht dat die wezens het beste in stenen of houten bouwwerken konden wonen. Die noemen we dan hutten of huizen.
Woston vond dat er ook vulkanen en bergen moesten komen. Hij zei namelijk dat vulkanen voor vruchtbaarheid zouden zorgen. Destomeus was het met hem eens, want daar zouden planten en bomen beter van groeien. Wacht even, zeiden Meredita en Fenius, er moet ook een warmte bron komen, zodat de wezens het niet koud krijgen. Domineus zei en wat moeten we dan maken? Meredita antwoordde dat ze een warm iets wat op aarde was moesten maken, vuur noemde ze het. Domineus zei dat het een dom idee was. Fenius reageerde daarop en zei, nee, we moeten iets in de ruimte maken, een grote bol van warmte en energie. Daar ben ik het mee eens! Zei Okmuran, want energie is goed. Er ontstond een kleine ruzie tussen Okmuran en Fenius tegen Meredita. Avaduandië werd het geruzie zat en zei dat iedereen zijn mond moest houden en dat zij wel een oplossing wist. Ze zou ervoor zorgen dat er een warmte bron op en boven de aarde zou komen. De warmtebron was een grote bol die uit steen en vuur bestond. De bol gaf energie en warmte af, die bol noemden ze de zon. ’s Avonds koelde de bol af en werd het een grote krater dat noemden ze de maan, zo werd het een beetje kouder op aarde maar dat maakte niet uit want op de aarde kwam ook een warmtebron en dat noemden ze vuur. Nu moesten ze terug komen op het idee van de wezens. De wezens moesten precies op de goden lijken maar ze moesten niet zo machtig zijn want anders werd het een ramp. De wezens hadden ook 2 geslachten een man en een vrouw. De wezens hadden ook allemaal een beetje dezelfde huidskleur beige/lichtbruin. De wezens hadden ook haar op hun hoofd en hele kleine lichte haartjes op de rest van hun lijf om de huid te beschermen. Deze wezens noemde ze mensen. De andere wezens die juist niet op de goden leken moesten ook niet zoveel macht hebben. Van deze wezens liepen de meeste op 4 benen maar sommige ook wel op 2. Van deze wezens had je ook 2 geslachten de man en de vrouw. Ze hadden ook verschillende rassen het waren er wel duizenden de ene leken op elkaar en de andere weer niet, omdat er zoveel rassen waren was de huid anders, ze hadden schubben haren of waren kaal.
Op een feest dat Januas gaf, kwamen alle goden weer bij één. Ditmaal werden niet Avaduandië en Destomeus verliefd, maar de andere goden. Ook zij kregen kinderen. Avaduandië vond dat dat er teveel goden zouden komen en veranderde ze in sterren.
De wereld was nu helemaal compleet en alle mensen waren gelukkig. Natuurlijk waren er wel wat incidenten maar dat werd allemaal weer door de goden opgelost. In 496 v.Chr. was alles wel duidelijk voor de mensen en konden de goden zich op andere dingen concentreren zoals de problemen met de natuur en de dieren. De goden werden dus minder actief voor de mensen. In 318v.Chr konden de goden haast niet meer helpen omdat het zo goed ging. De mensen gingen niet meer in de goden geloven. Er waren nog maar een paar families die echt bidden en die de traditie voortzetten. Deze mensen kwamen in opstand en zo ontstond er in 324 v. Chr. een burgeroorlog tussen de mensen die wel geloven en de mensen die niet geloven. De mensen die niet meer geloofden waren fel in de meerderheid en wonen uiteindelijk.
De goden waren zo druk bezig met andere dingen dat ze het in het begin niet merkte. Later kwamen ze er wel achter. Ze probeerde om de aandacht van de mensen weer te krijgen maar dat lukte niet. Avaduandië had er toen genoeg van ze liet een gigantische vloedgolf over een stuk van haar land gaan zodat het in 2en werd gespleten. De mensen die op het kleine eiland leefden waren zo geschrokken van alle doden die er waren gevallen, dat ze weer in de goden gingen geloven. In het begin geloofde de andere helft het ook wel maar zij gingen toch in revolutie, de twee delen heten Oud-Avaduandië en Nieuw-Avaduandië.
Er waren nu dus twee eilanden. De mensen die tussen Oud en Nieuw- Avaduandië leefden waren bijna allemaal verdronken. Om precies te zijn waren dat er 3.708.592.
Het duurde 42 jaar om alles weer op te bouwen. Er ontstonden ruzies en hier en daar een burger oorlog, maar het was niet zo erg. Uiteindelijk kwam er vrede, maar hoe dat gebeurd is, is nog niet bekend, wel heeft de Terneock een verklaring hiervoor.
Mevrouw Otua bedacht in het jaar 31 na Ran. de achternaam. In communicatie met koningin Kabsaw werd dit ingevoerd. Ongeveer 12 miljoen mensen moesten naar speciale gebouwen later noemden ze dit gemeente huizen. Allemaal moesten ze hun naam zeggen en hoe ze wilde heten. Dit moesten de mensen gewoon onthouden. Veel mensen vergaten het, want het was moeilijk te onthouden.
In het jaar 51 vond mevrouw Edtorg een belangrijke uitvinding uit: Het schrift. Het schrift heeft net als het Nederlands 26 letters. En het werkt precis hetzelfde. Later, toen dit schrift ontdekt werd is het schrift van nu hierop gebaseerd. Nu schrijven ze in gewone letters. Alle mensen moesten hun achternaam komen zeggen in gemeentehuizen. Deze keer kon het genoteerd worden en vergaten de mensen het dus niet meer.
Dit is een plaatje van het schrift wat mevrouw Edtorg heeft uitgevonden:
In 67 is er een belangrijke uitvinding gedaan, het meel werd uitgevonden door de heer Greb. Door hem konden mensen brood en een soort pannenkoeken maken. Ook werd er pap gemaakt.
In het jaar 97 was er een discussie, moest de familie Kabsaw wel aan de macht blijven? De toenmalige koning Naj Kabsaw had de Avaduandiërs een beetje verwaarloosd. Er kwam een vrouw Ekennaj Ehcuod, zij kwam op voor vrouwen en mannen die verwaarloosd waren door Naj Kasbsaw. Ze kwam op bezoek bij de koning, maar het lukte haar niet om hem te overtuigen. Ze stichtte een groep. De oftewel de Giteinrev Naj Kabsaw Peorg, het betekent Vernietig Naj Kabsaw groep. De groep deed zich voor als beeldenmakers. Ze brachten beelden bij de koning. Ekkenaj ging samen met haar man Ekim nav keorbnetseeg “zogenaamd” een beeld brengen bij Naj, terwijl Ekim het beeld zou neerzetten zou Ekkenaj de koning neersteken. Het plan lukte en Ekkenaj werd gekroond als koningin. Twee jaar later trouwde Ekkenaj met Ekim, ze kregen twee kinderen, Nala en Paco. Zij werden de opvolgers van Ekkenaj. Zij zorgden voor vrede. Hun kinderen werden weer opvolgers enz. enz. Zo ging het ongeveer 300 jaar lang goed. De familie Ehcuod (in Avaduandië krijgen de mensen de achternaam van de vrouw) bleef jaren lang goed regeren. Totdat er iets verschrikkelijks gebeurde. Xam Ehcuod kwam aan de macht. Archeologen vonden een dagboek van een jonge vrouw, dit is het eerste wat zij schreef:
Het is vandaag 13 augustus 402. Ik ben Aneles Zemog. Vandaag is er een nieuwe koning gekroond. Hij heet Xam. Ik ben het er niet mee eens! Ik denk dat hij het land en zijn inwoners gaat verwaarlozen. Hij heeft zijn eigen broer vermoord! Niemand weet dat, hoe ik dat weet? Het gebeurde precies twee jaar geleden. Mijn verloofde Trebge Ehcuod en ik zouden trouwen op 13 augustus 400. Op de trouwdag zou Xam (zoals gebruikelijk in Avaduandië) ons de touwkettingen geven en omdoen. Maar op het moment dat hij de ketting omdeed bij Trebge stak hij hem neer met een diamanten mes. Ik citeer zijn woorden:’’Wie het waagt om deze gebeurtenis door te vertellen aan de buitenwereld, zal hetzelfde lot ondergaan.’’ Misschien zult u die dit nu leest wel weten wat voor angsten alle genodigde gasten hebben uitgestaan. Mijn aderen waren niet vol van angst, maar vol van woede en wraak. Ik moest wat doen!
Zo waren er nog honderden bladzijden over haar denken, doen en laten. Op 13 juli 402 besloot Aneles om wat tegen Xam te doen. Met haar nieuwe man Sirob Evolka maakte ze een plan. Ze zou hem neerschieten van een afstand, zodra hij z’n paleis uit zou komen. En het plan slaagde. Omdat het volk zo blij was deze dictator verleden tijd was kroonde ze Aneles als koningin. Aneles en Sirob stichtte speciaal voor Trebge een monument. In het Koninklijke park, ze lieten het ontwerpen door J.F.K. Mokuo. Het monument is van zo’n goed materiaal gebouwd dat het er nu nog staat:
Zoals je ziet staat er TE op van Trebge Ehcuod. Het staat hier al in gewone letters, want Aneles wilde letters die je makkelijker kon schrijven. Aneles hield erg van schrijven en zij en haar man hebben samen de boekdrukkunst bedacht.
In 689 werd de fotocamera uitgevonden door M. Koraad een schilder uit Zastatva.
In het jaar 759 werd de eerste vliegende auto uitgevonden:
Nu zijn er natuurlijk veel mooiere s’otualv daar zie je de vleugels niet meer zitten, want er zitten een soort sensoren achter op de auto.
Auto op landingsbaan:↓
In 976 Barste de vulkaan op Pagmamahal uit. Een heleboel mensen zijn omgekomen, maar van de hele bevolking van pamamahal is ⅜ omgekomen. De mensen die het overleeft hebben stichtte een universiteit om onderzoek te doen naar deze vulkanen,
Door deze bakstenen universiteit zijn de Avaduandiërs voortaan gewaarschuwd.
In 1200 was er een man genaamd Peterus Smit, hij was de eerste buitenlandse man die in Avaduandië was. Alleen wist hij dat zelf niet. Hij dacht dat hij in Nieuw-Zeeland was en hij moest naar Australië. De avaduandiërs waren erg vriendelijk voor hem en hebben hem alles over verteld over de Madivota. Peterus vertelde in zijn thuisland Nederland alles over zijn ‘Nieuw-Zeeland’. Peterus is nooit bekend geworden in Europa doordat niemand hem geloofde.
In 1238 is er een schilderes genaamd Marinu Loves. Ze schildert geweldige dingen in haar museum in Veliava hangen deze schilderijen.
Bollen van kleuren, waarde: 5,6 miljoen euro
Meisje en huis, waarde: 3 miljard euro:
Marinu heeft ongeveer 23 schilderijen geschilderd die meer dan 1 miljoen euro waard zijn. Haar hele levenswerk heeft een waarde van 37,7 miljard euro.
Op 1447 kwam er voor het eerst een sport/dans/zang evenement. De koningin (Airam Zemog) hield van dans sport en zang en organiseerde een evenement genaamd ed hobinkavel. Elke 2 jaar werd dit gehouden. De deelnemers konden kiezen of ze wilde dansen, zingen of sporten. Voor iedereen was er gratis eten en drinken tijdens de 3 weken durende hobinkavel. In Shamé waar Airam woonde werd een stadion gebouwd. Het ‘Airam stadion’ daar werd de hobinkavel gehouden.
In 1539 ging het eerste pretpark open, het heet wolgaardnal. Met zwevende karretjes en glijden over een onzichtbare glijbaan is dit pretpark één van de meest bezochte pretparken ooit. Toeristen die dit niet in hun eigen land hebben, gaan nu maanden van te voren een kaartje kopen om er te komen.
In 1601 kwam het eerste vliegveld, de Avaduandiërs vlogen van de ene naar de andere kant van hun land. Het vliegveld stond in Tailath.
In het jaar 1698 kwam er een tölva. Dat is een kerk voor de Madivota. Ze zijn heel kleurrijk en worden vaak gebouwd op een grasveld gebouwd.
De koning van toen Naibaf Zemog vond het belangrijk dat mensen konden bidden op een plek die daar speciaal voor is. Hij vond het goed als mensen er niet per se heen wilde.
In 1888 werd Avaduandië pas ontdekt door de buitenlanders. Familie van Columbus ontdekte Avaduandië. Één of andere achter-achter-achter kleinzoon van Columbus. Maar die ontdekking was niet zo groot, toen Naaitsab Columbus het vertelde dacht iedereen dat hij het uit zijn duim zoog en dat hij jaloers was op zijn over-over-over grootvader en dat hij vertelde over vliegende dingen waar mensen in konden zitten lachten ze hem allemaal hard uit. Pas in 1939 het begin van de Tweede Wereldoorlog toen Avaduandië Amerika hielp kwamen mensen erachter dat Naaitsab geen leugenaar is.
Nu is Avaduandië een groot land dat veel handel drijft met o.a. Amerika en China. De koningin die nu aan de macht is heet Anne Zemog, ze regeert het land ontzettend goed en is een topkoningin!